Als er iemand in je omgeving overlijdt die je (bijna) niet kende, kun je toch verdrietig zijn. Misschien word je door het verdriet van anderen zelf ook verdrietig. Het is nooit prettig om de pijn van een ander te zien. Het kan ook zijn dat je je erg goed kunt inleven in een ander. Of misschien heb je dit zelf ook wel eens meegemaakt en komt dat gevoel ineens weer terug. Dood roept een heleboel emoties op.
Misschien voelt het raar als je verdrietig bent, terwijl je de overledene nauwelijks kende. Misschien moet je zelfs huilen en schaam je je daarvoor tegenover de mensen die de overledene juist wel heel goed kenden. Maar het is niet vreemd om te huilen. De sfeer is drukkend en het is pijnlijk om andere mensen te zien huilen. Meestal duurt het gevoel dat je moet huilen maar even en verdwijnt het daarna.
Het kan ook zijn dat je niets voelt. Misschien voel je je zelfs schuldig dat je je niet verdrietig voelt, terwijl er iets ergs is gebeurd. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Als jij de overledene niet kende, dan is het normaal dat je zelf geen verdriet voelt. Natuurlijk is het wel goed dat je probeert om je in te leven in het verdriet dat je bij de ander ziet.
Het kan zijn dat deze tekst (nog) niet helemaal klopt volgens de laatste RIVM-Richtlijnen. Houd bij het opvolgen van onze tips en adviezen altijd rekening met deze richtlijnen om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan.